Beelden zeggen meer dan woorden

We hebben gisteravond bij toeval een supermooi dorpje ontdekt. We rijden de route zoveel als mogelijk van de hoofd-snelweg de E4 en bij de weg langs het water zagen we na de universiteitstsad Umea geen campings of wildparkeerplekjes.

Tot ik op googlemaps naar Camping zocht en leuke reviews las over het dorpje Ratan, dat aan de haven camper-plekjes heeft gerealiseerd incl. stroom, douche en wc en zelfs wasmachine. Midden in een prachtige baai ligt inderdaad een heel mooi natuurreservaat en de meest schattige huisjes.

De afgelopen dagen hebben we Victor in Sandö ontmoet waar hij sinds een half jaar in het opleidingsinstituut van de zweedse brandweer en rampenbestrijding werkt (dat benoem je ongetwijfeld anders ;)). Hij had ook al een hele dag werken erop zitten maar heeft ons ondanks dat het eiland laten zien. Het gehele eiland is opleidingsinstituut, overal zie je wrakken of containers waarin doolhoven zijn gebouwd om branden in huizen en bijv. ziekenhuizen na te bootsen.

Supercool dus. Nog cooler is, dat zij nu op 35 minuten rijden daar vandaan een huisje gevonden hebben aan de rand van het bos in de Höga Kusten in het dorpje Mjällom. Dat huren hij en zijn vrouw en dochter voorlopig, wij konden daar de camper voor de nacht neerzetten en ik ging 's ochtends met Fritz nog even het bos en de boswerkzaamheden bekijken. Wat een héérlijke plek!! Heel veel geluk met deze grote stap, Vic, Cindy, Jente en ook Stijn, ook al gaat die laatste niet mee ivm zijn opleiding in Nederland. Heel erg leuk!

Victor maakte ons om 7 even wakker zodat we hem uit konden zwaaien naar zijn werk, wij vertrokken uiteindelijk in de middag naar de Skuleskogen, het natuurreservaat van de Höga Kusten. En gingen compleet uit onze comfortzone door aan een 3km-wandeling naar de Slattdalsskrevan te beginnen. 

Het ging over houten planken en stukken met grote stenen, midden door dat mooie bos tot aan de kloof. De wandeling was erg mooi maar voor ons ook best zwaar, we zijn niet bepaald getrainde wandelaars/klimmers ;). Maaaar we hebben hebben het gehaald en de 3km terug gingen ook goed.

Bij de kloof zelf was het iondrukwekkend alleen was het daar en boven op de rotsen één groot meer aan knutten, bijna niet te doen om bijv een selfie te maken oid. Gelukkig was dat tijdens de wandeling stukken minder. Wat trouwens erg stoer is: er waren hardlopers! Gezien de grote stukken met losse stenen, lijkt me dat niet zo goed voor je voeten/knieen maar zij leken er geen enkele last van  te hebben. Sterker nog, de dag ernaar zou de Höga Kusten-mararathon plaatsvinden! 129 km...Bizaar. Bikkels. Respect!!

Na de wandeling reden we nog best een stuk langs de kust tot aan een camping aan het water: Gullviks havbad, normaliter niet helemaal ons ding (te groot), maar voor nu was het perfect. Direct aan het wandelpad naar het bos, ideaal voor mijn tochtjes met Fritz. Die vermaakt zich trouwens prima: overdag slapen, en af en toe de mooiste plekjes verkennen, wat wil een oude hond nog meer.

Gisteren zijn we dan bij de Höga Kusten vandaan een stuk verder omhoog gereden, lekker weer de routes net naast de E4, dan kom je doior de bossen en dorpen en soms langs een leuke loppis (tweedehandswinkel) bij iemand in de tuin. Of zoals op de weg naar Victor langs prachtige kustplaatsjes met kunsthandwerk-winkeltjes waar de plaatselijke kunstenaars hun werken kunnen tentoonstellen en laten verkopen. Erg mooi.

Ik ga nu maar eens de hond uitlaten, Koffiezetten voor onderweg en dan gaan we verder. We blijven langs de kust, dus of we vandaag al rendieren mogen zien, weet ik niet zeker, maar de zon gaat al niet meer echt onder, dus dat is al supermooi! 

Heel erg bedankt voor de lieve berichtjes, vind het leuk dat jullie ons een beetje volgen :)

Geniet van je zondag!