Elanden, rendieren, vogels, bloemetjes, rivieren, rust, ruimte, nog één week

Tsja, we zijn aan de laatste week begonnen. Van deze vakantie. Gelukkig hebben we weer genoeg inspiratie om de rest van het jaar vooral ook te gaan genieten. Van niks. Of iig "niks" voor wie een huis vol kids of zorgen heeft. Dat laatste hebben we ook weleens, maar we "tanken" gewoon energie door de camper ergens in het groen te parkeren en te genieten van de simpele dingen.

Poeh. tijdje niet geschreven, komt ook omdat het gewoon te mooi is allemaal en als ik dan 's ochtends de foto's alvast een beetje doorblader en online zet, dan wil ik het liefst alvast bij de foto's alle verhalen zetten. Wíj kennen ze, maar wie méékijkt ziet vooral weer bos. of water. of wéér een waterval. We hebben (zeker in Zweden) ook niet eerder zoveel watervallen gezien, toeval en sowieso is de route zoals John hem deze keer per dag in maps.me uitstippelt erg leuk.

We hebben gisteren bijvoorbeeld 3 elanden gezien (niet kunnen fotograferen, voordat je op zo'n weg bent gaan draaien, zijn ze weg...), rendieren zijn daar beter, maar dat zijn ipv loslopende koeien, die steken gewoon op hun gemak de weg over, ook die hebben we niet eerder zo laag in Zweden nog gezien. Erg leuk.

Foto's maken tijdens het rijden van mooie bossen langs meren (het zonlicht glinstert dan altijd zo mooi) is ook geen succes. Op de rem gaan op de proviniciale weg kán, maar is niet zo veilig ;). Vandaar dat er vaak foto's zijn van meren/rivieren zonder bomen ervóór.Heerlijk he? Lekker onbelangrijk, maar méér is er niet tijdens onze reis om je druk over te maken. 

Na de artcic circle hebben we een heel leuke route via Finland naar Zweden gereden, wat een gevoel om daar boven in de bergen tussen de rendieren te mogen zitten!

De elandfarm, die we wilden bezoeken bleek alleen op afspraak bezoekbaar, balen, vond het vooral slecht geregeld door de eigenaar. Maar gelukkig lagen de Storforsen ook op de route en dat bleek een prachtig gebied rond een gigantische stroom te zijn. Rust en duizenden jaren oude stenen, met ernaast het water dat zo hard bruist en waarvan je weet dat daar nog niet iemand kan zijn gelopen. 

Nu staan we in Bräcke, langs de rivier, ook weer perfect zo. Voor ons de drukte van het plaatsje (7.500 inwoners) en de trein, die eens in de 4 uur langskomt en achter ons het kabbelende water. En vannacht een prachtige zonsopgang (3.00 uur), ik ben even gaan wandelen en heb zelfs een vos gezien in de schemer!

En terwijl wij hier nog gewoon genieten van deze simpele dingen, lezen we af en toe de nare berichten over Istanbuel en Baghdad en wat er bij collega's gaande is.

Gisteren stonden we op een camping, die had sinds november een aantal huisjes vol met azielzoekers. Dat kom je hier regelmatig tegen, ook al 2 jaar geleden toen we in september door Scandinavië trokken. Dan worden de campings als opvang geregeld. Voor de eigenaresse van de camping gisteren was het een heel dubbel gevoel. Het zijn stuk voor stuk lieve mensen, die eindelijk rust kregen, vanaf maandag worden ze verdeeld over Zweden, zij kan de camping openenen voor het hoogseizoen. Het leven gaat door, alsof niks gebeurt erbuiten.

En omdat wij ook niet weten wat morgen is (behalve dat we dan hopelijk weer op Arashult aankomen), gaan wij nog even extra dol genieten van ons laatste weekje rust en ruimte.

Fijne week allemaal.

PS: Da ich inzwischen gehört habe, dass der Übersetzer gut genug übersetzt, schreib ich's nicht nochmal in deutsch. Genau wie meine Schreibfehler in den holländischen Texten werde ich das zuhause mal alles nacharbeiten. Jetzt erstmal noch eine Woche Urlaub. Füht Euch lieb umärmelt!