Rond de Hardanger, met de Flamsbana en over de Aurlandsfjellet

Vaak zijn mensen verbaasd dat we zoveel kilometers afleggen en dat je dan toch geen tijd kunt hebben om te genieten of de omgeving te zien...

Geloof me: we GENIETEN! En we zien veel. teveel eigenlijk, want ik houd het niet bij. Wellicht toch een idee om weer met lezen te beginnen en gewoon ergens op een camping een week te blijven staan? ;) Naaaa, nee doe maar niet.

We wijzigen de plannen, die er niet zijn ook regelmatig, zo staan we nu ineens op een camping in het plaatsje waar fb-vrienden Marcel en Joanke wonen. 

Eergisteren hebben we tijdens onze reis rond de Hardangerfjord (erg mooi!) besloten dat de dag op de Hardangervidda en deze reis rond het fjord mooi zat waren en dat we Jotunheimen en Dovrefjell wel weer een andere keer doen. In Noorwegen ben je vooral met genieten, rijden en zoeken naar een campingplek bezig, alleen kan dat laatste soms niet zo leuk zijn (zie Odda) als je dan aan het einde van de dag haast verplicht bent om "dan maar daar te gaan staan" omdat het nou eenmaal verstandig is om te stoppen.

We genieten duidelijk meer van het rijden "weg van de snelweg" en dat is nij de fjorden moeilijker. Dus zijn we onderweg naar Zweden! Uiteraard wel naar boven.

Eergisteren -nadat John de route dus had gewijzigd- reden we dan tot Flam. Hier rijdt de beroemde trein bekend van Rail away bijv. Lekker toeristisch plaatsje met grote camping, dus daar konden we terecht en zijn dan uit gaan eten in de plaatselijke pub. Prachtig gebouw met brouwerij, John had een vikingburger en ik sheperds pie en het was de perfecte afsluiter van de dagen Hardanger.

Eigenlijk wilden we rond 11 de trein pakken (rijdt 60 min naar plaatsje in de bergen en 60 min weer terug) maar we waren zo vroeg klaar dat al om kwart voor 10 in de trein zaten. Leuk! Stoelendans, want welke kant is nou de beste en oh ja: daar kunnen ramen open, erg leuk. Het regende soms lichtjes, maar dat maakte het uitzicht niet minder. Halverwege mag de hele trein uitstappen bij een waterval, zingt er ineens een fabelwezen (en daar boven was het erg nat van die waterval, medelijden met de dame), boven aangekomen is er verder niets te doen, dus weer naar beneden. En daar zijn we nog naar het museum gegaan en hebben ontbeten (inmiddels was Flam volgestroomd met busladingen toeristen van de cruiseschepen) en zijn toen richtung Laerdal gaan rijden. Daar begint de langste tunnel van Noorwegen, die is 24 km lang. Leuk hoor.......

Op weg er naartoe reden we langs het fjord en zagen we de rondvaartboten, kajaks en waterscooters, die het fjor aan het verkennen waren. En een toeristisch bordje "Aurlandsfjellet 2 km" waarvan ik dacht dat het een stop zou zijn om de waterval aan de overkant van het fjord mooi in beeld te zetten.

Via een 5 km lange weg met haarspeldbochten kwamen we bij een uitzichtsplatform waar je een mooi uitzicht op de fjord had. Ik had beneden een bord gezien Laerdal 45km en aangezien ik het niet zag zitten om a: door die tunnel te rijden, maar vooral b: die weg terug naar dat dorpje met al die tegenliggers op nat wegdek én met ons oude campertje te rijden (naar beneden zou het dan vooral remmen worden, maar er waren niet echt rustplekken voor het campertje), om al die redenen ging Jon  bekijken of we inderdaad gewoon door konden rijden. Nou dat kon. Over de Aurlandsfjellet dus. Sneeuw, maanlandschap en prachtige vergezichten! We kenden dit eerder vooral van de Jotunheimen, Dovrefjell, de weg naar de Nordkapp en vorig jaar in Zweden de Stekenjokk. Maar nu zijn we er dus ook al op de Hardangervidda en nu bijna nog ruiger op de Aurlandsfjellet doorheen gereden. Geweldig om te zien dat de mossen en struikjes meteen gaan bloeien zodra de sneeuw een klein beetje weg is.

Je voelt je een heel klein mensje op zo'n plek. Om je heen alleen natuur, bergmassa's, die er duizenden jaren vóór je en ook nog lang na je zullen zijn. Dat het dan koud en grijs weer is, maakt het misschien nóg indrukwekkender. Op de foto krijg ik het niet goed vastgelegd, maar het is genieten.

Uiteindelijk was de afdaling minder direct als dat we via het dorpje aan het begin terug waren gegaan en sowieso met minder auto's en zo konden we de rokende remmen van campertje af en toe af laten koelen.

De weg van Laerdal naar Vang i Valdres was dan ook mooi, maar na al die indrukken van de Flam-treinreis en nu de fjellet was ik haast niet meer in staat om dat nog waar te nemen. 

Gisteren was het ook Midzomerfeest in Scandinavië, al was het wat druiliger weer en zullen de meeste Noren binnen heben gevierd. in Vang zagen we een vreugdevuurtje langs het meer. Vorig jaar zaten we op deze dag met 27 Graden op de Stekenjokk. Ook leuk.

Vanochtend zag ik om 5 de zon (die hier niet ondergaat, maar wel extra fel opkomt) over het meer opkomen, aan de overkant zie je de voeten van de Jotunheimen, zijn we er toch nog een beetje geweest. Zin in wat gaat komen!

Heel fijn weekend allen! Xx